فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً وَ إِنَّ کَثیراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آیاتِنا لَغافِلُونَ. 92 یونس
«(پس ما) امروز بدنت را به ساحل نجات می‌رسانیم تا برای کسانی که از پی
تو می‌آیند، عبرتی باشد، (با‌آنکه) بسیاری از مردم از آیات (قدرت) ما غافل
هستند»
متاسفانه این اعجاز عظیم الهی مورد تحریف قرار گرفته و داستان
هایی که منابع آن مشخص نیست و معلوم نیست ساخته و پرداخته چه کسی یا کسانی
است در سایت ها و وبلاگ های مختلف نشر داده شده است و تصاویر متعددی از این
واقعه به نام فرعون زمان حضرت موسی(ع) به نمایش گذاشته شده است. داستان
واقعی این واقعه عظیم که برگرفته از کتاب پروفسور بوکای به نام مقایسه ای
میات تورات،انجیل،قرآن و علم است را به صورت خلاصه در این پست قرار می دهم
امیدوارم مورد توجه قرآن پژوهان قرار گیرد. برگرفته از کتاب قرآن،علم،اعجاز
تالیف رضا افضلی می باشد که به شرح واقعی این اعجاز بزرگ قرآنی می پردازد.
خبر قرآن از جسد سالم فرعون بر اساس شواهد تاریخی، فرعون مصر ادعای خدایی
داشت و حضرت موسی ع را تهدید می‌کرد. این وضعیت همچنان ادامه داشت تا زمانی
که موسی ع و قوم بنی اسرائیل به امر خداوند تصمیم به مهاجرت و خروج از مصر
گرفتند. اما این پایان کار نبود؛ فرعون به همراه سپاهیانش به تعقیب آن
حضرت و یارانش پرداختند و در نزدیکی دریا به موسی ع و قوم بنی اسرائیل
رسیده، به گمان خود، موسی ع و یارانش را در چنگ خود می‌بینند غافل از
اینکه خداوند حافظ قوم بنی اسرائیل است. به امر خداوند موسی ع عصایش را به
دریا می‌زند و در مقابل حیرت همگان آب دریا از دو طرف به کنار رفته، مسیری
در وسط دریا ایجاد می‌شود. حضرت موسی ع به همراه قوم خود از دریا می‌گذرند.
فرعون و یارانش هم در طمع به چنگ انداختن قوم بنی‌اسرائیل وارد این مسیر
می‌شوند اما به امر خداوند موج‌های دریا به جای اول خود برمی‌گردند و فرعون
و تمام سپاهیانش در تلاطم دریا غرق شده و به هلاکت می‌رسند. به گفته قرآن
فرعون به هنگام غرق شدن، وقتی مرگ را جلوی چشمان خود می‌بیند اظهار توبه
می‌کند اما این توبه قابل قبول خداوند نیست. خداوند در قرآن می‌فرماید: «ما
بنی‌اسرائیل را از دریا گذراندیم (آن‌گاه) فرعون و سپاهش به قصد ظلم و
تعدی آنها را تعقیب کردند. چون هنگام غرق او فرا رسید (آن زمان از کردار
زشت خود پشیمان شد و) گفت: اینک ایمان آوردم (و شهادت می دهم) که حقا هیچ
خدایی جز آن کسی که بنی‌اسرائیل به او ایمان آوردند، نیست و من هم تسلیم
(فرمان او) هستم»[1] قرآن در جواب به فرعون می‌فرماید: «(به او در آن حال
خطاب شد آیا اکنون (باید ایمان بیاوری) در صورتی که پیش از این (عمری در
کفر زیستی و) نافرمانی می‌کردی و از مردم بدکار بودی؟!»[2]. نکته قابل تأمل
در آیه بعدی سوره یونس است. آیه‌ای که در آن خدا برای عبرت دیگران خبر از
سالم ماندن جسد فرعون می‌دهد: «(پس ما) امروز بدنت را به ساحل نجات
می‌رسانیم تا برای کسانی که از پی تو می‌آیند، عبرتی باشد، (با‌آنکه)
بسیاری از مردم از آیات (قدرت) ما غافل هستند»[3]. نص قرآنی به طریق خیلی
روشن اعلام می‌کند که جسد فرعون نجات داده خواهد شد و این مطلب اصلی بحث
ماست. در مورد فرعون معاصر با حضرت موسی ع نظرات متفاوتی وجود دارد؛ اما
اکثر قریب به اتفاق بررسی‌ها حاکی از آن است که حضرت موسی ع در زمان رامسِس
دوم [4]به دنیا آمده است. برخی بر این باورند که رامسس دوم، همان فرعونی
که موسی ع را بزرگ کرد، فرعون زمان قیام حضرت موسی ع نیز هست. اما شواهد و
قرائن و اسناد موثق نشان‌دهنده آن است که حضرت موسی ع در زمان دو فرعون
بوده است. او در زمان رامسس دوم به دنیا می‌آید. رامسس دوم هنگام اقامت
موسی ع در شهر مدین بعد از شصت و هفت سال سلطنت می‌میرد و جای او پسرش
مرنپتاح[5] پادشاه مصر می‌شود. مرنپتاح همان فرعونی است که در زمان قیام
حضرت موسی ع در دریا غرق می‌شود و خداوند متعال خبر از سالم ماندن جسم او
می‌دهد.[6] به هر حال در اواخر قرن نوزدهم تمام فراعنه‌ای که انسان در عصر
جدید درست یا نادرست گمان کرده‌اند که ارتباطی با قیام داشته‌اند، در
گور‌های «دره پادشاهان» در «طیوه (تب)» کشف می شوند. لیکن، در آن عصر، نسبت
به این امر کاملاً جاهل بودند و فقط در پایان قرن نوزدهم بود که آنها را
کشف کردند. همان‌طور که قرآن خبر داده بود به امر الهی جسد غرق شده فرعون
به ساحل نجات می‌رسد و توسط افرادی مومیایی می‌شود. امروزه او در تالار
«اجساد مومیایی شده‌ی پادشاهان» موزه مصر قاهره در معرض دید تماشاگران قرار
دارد.
جسد مومیایی شده مرنپتاح، پسر رامسس دوم، در سال 1898 توسط
لوره[7] در دره پادشاهان [8]در طیوه (تب) کشف شد و از آنجا به قاهره منتقل
گردید. الیوت اسمیت[9] در 8 ژولای 1907 نوارک‌ها را از روی او باز می‌کند و
در کتابش «اجساد مومیایی شده پادشاهان» تشریفات این عمل و بررسی جسد را
شرح می‌دهد. حالت محفوظ‌ماندگی جسد مومیایی شده با وجود ضایعاتی در چند
نقطه در آن موقع رضایت بخش بود.دکتر بوکای[10] در کتاب خود می‌آورد: در
ژوئن 1975 مقامات عالیه‌ی مصر لطف کرده به من اجازه دادند قسمت‌هایی از جسد
فرعون را که تا آن موقع پوشیده بود معاینه نمایم و عکس‌هایی از آن بگیرم.
هنگامی که حالت کنونی با وضع بیش از شصت سال پیشتر جسد مومیایی شده مقایسه
گردید؛ آشکارا نمایان شد که ضایعاتی رخ داده و تکه‌هایی از بین رفته‌اند.
بافت‌های مومیایی شده به مقدار زیادی در بعضی قسمت‌ها به دست انسان‌ها و در
برخی دیگر به دلیل فرسودگی در اثر گذشت زمان آسیب دیده‌اند. این ضایعه
طبیعی کاملاً از طریق تغییر شرایط نگه‌داری (اجساد مومیایی شده) توجیه شده
است، از زمانی که انسان‌ها در پایان قرن نوزدهم جسد مومیایی شده را در گور
مقبره‌ی طیوه (تب) که از بیش از سه هزار سال پیش در آنجا آرمیده بود کشف
کردند. آنچه می‌تواند از هم‌اکنون از این بررسی بیرون کشیده شود مشاهده‌ی
ضایعات استخوانی متعدد است، یا از بین‌رفتگی‌های مهم ماده که پاره‌ای
می‌توانسته کُشنده باشد، بی‌آنکه تأیید وقوع برخی از بین‌رفتگی‌ها پیش یا
پس از مرگ فرعون ممکن باشد. طبق قصص کتب مقدس آنچه بیشتر نزدیک به حقیقت به
نظر می‌رسد این است که فرعون یا در اثر غرق شدن یا در اثر اختلالات شدید
ناشی از زخم‌ها و جراحات وارده پیش از فرو رفتن در دریا، یا در اثر هر دو
در یک زمان مرده است.
یکی از آرزوهای انسان این است که سعی می‌کند شاهدان تاریخش را حفظ نماید، اما در اینجا صحبت از چیز برتری می‌باشد که عبارت است از تجسم آن کسی که موسی را شناخت، برابر درخواست‌هایش مقاومت کرد، او را در فرارش تعقیب کرد و در آنجا جان باخت، جسدش به اراده‌ی خداوند از نابودی نجات یافت و برای مردمان همان‌طور که در قرآن مکتوب است علامتی شد در بدن مومیایی شده. دکتر موریس بوکای در ادامه در کتاب خود می‌آورد: «چه تصویر و تفسیر مستدل و عالی از آیات قرآنی مربوط به بدن فرعون، در تالار اجساد مومیایی شده‌ی پادشاهان موزه‌ی مصر قاهره قرار داده شده است! در مقابل کسی که در داده‌های اکتشافات جدید، دلایل صدق و حقانیت کتب مقدس را جستجو می‌کند».[11] در ادامه تصاویر فرعون زمان تولد و خروج حضرت موسی ع را می‌بینید. تصاویری که در آن به‌حق می‌توان قدرت بی‌منتهای خداوند را مشاهده نمود. مطمئناً 1400 سال پیش حضرت محمد ص نمی‌توانسته بدون وحی الهی خبر از جسد سالم فرعون داده باشد. فرعونی که در دریا غرق شده ولی جسد سالم او در اواخر قرن 19 یعنی قرن‌ها بعد از خبر قرآن کشف می‌شود.